Εκκολπωματίτιδα

Άρθρο του Χειρουργού παχέος εντέρου Dr Μουσιώλη

Τι πρέπει να γνωρίζετε για την εκκόλπωση και την εκκολπωματίτιδα.

Τα περισσότερα άτομα με εκκολπωματική νόσο έχουν ελάχιστα ή καθόλου συμπτώματα και τα συμπτώματα που εμφανίζονται με την εκκόλπωση πιθανώς δεν προκαλούνται από την εκκόλπωση. Τα συμπτώματα της εκκολπωματίτιδας περιλαμβάνουν:

κοιλιακό άλγος,
δυσκοιλιότητα και
διάρροια .

Όταν η εκκόλπωση σχετίζεται με φλεγμονή και λοίμωξη, ονομάζεται « εκκολπωματίτιδα ».

Εκκολπωματίτιδα καθώς και εκκολπωματική νόσος μπορεί να διαγνωστεί με βάριο ακτίνες Χ, σιγμοειδοσκόπηση , κολονοσκόπηση , ή αξονική τομογραφία .

Η θεραπεία της εκκολπωματίτιδας και της εκφυλιστικής νόσου μπορεί να περιλαμβάνει δίαιτα υψηλής περιεκτικότητας σε ίνες και αντι-σπασμωδικά φάρμακα .
Τα τρόφιμα που πρέπει να αποβάλλετε από τη διατροφή σας , τα οποία πιστεύεται ότι αποτρέπουν τις εκφυλιστικές νόσους περιλαμβάνουν φρούτα και λαχανικά, όσπρια και δημητριακά ολικής αλέσεως. Έχει προταθεί ότι τα άτομα με εκκολπωματίτιδα πρέπει να αποφεύγουν να τρώνε σπόρους, ξηρούς καρπούς και καλαμπόκι . Ωστόσο, υπάρχουν λίγα στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτήν τη σύσταση.

Όταν η εκκόλπωση σχετίζεται με φλεγμονή και λοίμωξη, η πάθηση ονομάζεται εκκολπωματίτιδα. Οι επιπλοκές της εκκολπωματίτιδας περιλαμβάνουν:

ορθική αιμορραγία,
κοιλιακές λοιμώξεις και
απόφραξη του παχέος εντέρου.

Τι είναι η εκκόλπωση;

Το παχύ έντερο είναι μια μακρά δομή τύπου σωλήνα μήκους περίπου 6 ποδιών, που αποθηκεύει και στη συνέχεια αποβάλλει τα απορρίμματα που έχουν απομείνει μετά την πέψη της τροφής στο λεπτό έντερο. Πιστεύεται ότι η πίεση εντός του παχέος εντέρου προκαλεί διογκωμένους θύλακες ιστών (σάκων) που ωθούνται έξω από τα τοιχώματα του παχέος εντέρου καθώς ένα άτομο γερνά. Ένας μικρός διογκωτικός σάκος που ωθείται προς τα έξω από το τοίχωμα του παχέος εντέρου ονομάζεται εκτροπή. Περισσότεροι από ένας διογκωτικοί σάκοι αναφέρονται στον πληθυντικό ως εκκολπώσεις.

Η εκκόλπωση μπορεί να εμφανιστεί σε ολόκληρο το παχύ έντερο, αλλά είναι πιο συνηθισμένο κοντά στο τέλος του αριστερού παχέος εντέρου, που αναφέρεται ως σιγμοειδές κόλον. Στην Ασία, η εκτροπή εμφανίζεται κυρίως στη δεξιά πλευρά του παχέος εντέρου. Η κατάσταση της εμφάνισης αυτών των εκκολπομάτων στο παχύ έντερο ονομάζεται εκκόλπωση.

Η εκκόλπωση είναι συχνή στον δυτικό κόσμο, αλλά είναι σπάνιο σε περιοχές όπως η Ασία και η Αφρική. Είναι ασυνήθιστα πριν από την ηλικία των 40 ετών, αλλά παρατηρούνται σε περισσότερο από το 74% των ατόμων άνω των 80 ετών στις ΗΠΑ. Ένα άτομο με εκκολπώσεις συνήθως έχει λίγα ή καθόλου συμπτώματα. Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα που σχετίζονται με την εκκόλπωση είναι ο κοιλιακός πόνος, η δυσκοιλιότητα και η διάρροια .

Στα περισσότερα άτομα με εκκόλπωση, τα συμπτώματα μπορεί να οφείλονται στην ταυτόχρονη παρουσία συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου ή ανωμαλίες στη λειτουργία των μυών του σιγμοειδούς παχέος εντέρου · η απλή εκκόλπωση δεν πρέπει να προκαλεί συμπτώματα. Περιστασιακά, η αιμορραγία προέρχεται από ένα εκφυλισμό και αναφέρεται ως εκκολπώδης αιμορραγία.

Ιατρικό σχεδιάγραμμα για την κολίτιδα

Τι είναι η εκκολπωματίτιδα;

Όταν μία φλεγμονή και λοίμωξη δημιουργείτε γύρω από την εκκόλπωση, η κατάσταση ονομάζεται εκκολπωματίτιδα. Συχνά, ένα άτομο με εκκολπωματίτιδα έχει συμπτώματα και σημεία που περιλαμβάνουν:

Κοιλιακό άλγος
Κοιλιακή ευαισθησία
Απόφραξη στο παχύ έντερο (απόφραξη του παχέος εντέρου)
Αυξημένος αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων στο αίμα και πυρετός .

Τι προκαλεί την εκκολπωματίτιδα;

Το μυϊκό τοίχωμα του παχέος εντέρου μεγαλώνει με την ηλικία, αν και η αιτία αυτής της πάχυνσης είναι ασαφής. Μπορεί να αντικατοπτρίζει τις αυξανόμενες πιέσεις που απαιτούνται από το κόλον για την εξάλειψη των περιττωμάτων. Για παράδειγμα, μια δίαιτα χαμηλή σε φυτικές ίνες μπορεί να οδηγήσει σε μικρά, σκληρά κόπρανα που είναι δύσκολο να περάσουν και που απαιτούν αυξημένη πίεση για να περάσουν.

Η έλλειψη ινών και μικρών κοπράνων μπορεί επίσης να επιτρέψει στα τμήματα του παχέος εντέρου να κλείσουν από το υπόλοιπο κόλον όταν συστέλλεται ο μυϊκός κόλον στο τμήμα. Η πίεση σε αυτά τα κλειστά τμήματα μπορεί να γίνει υψηλή καθώς η αυξημένη πίεση δεν μπορεί να διαλυθεί στο υπόλοιπο κόλον. Με την πάροδο του χρόνου, οι υψηλές πιέσεις στο παχύ έντερο ωθούν την εσωτερική εντερική επένδυση προς τα έξω (κήλη) μέσω ασθενών περιοχών στα μυϊκά τοιχώματα.

Η έλλειψη ινών στη διατροφή θεωρείται ότι είναι η πιο πιθανή αιτία εκκόλπωσης και υπάρχει καλή συσχέτιση μεταξύ των κοινωνιών σε όλο τον κόσμο μεταξύ της ποσότητας των ινών στη διατροφή και της επικράτησης της εκκόλπωσης. Ωστόσο, μελέτες δεν έχουν βρει παρόμοιες συσχετίσεις μεταξύ ινών και εκκολπώσεις σε μεμονωμένες κοινωνίες. Πολλά άτομα με εκκολπωματίτιδα έχουν υπερβολική πάχυνση του μυϊκού τοιχώματος του παχέος εντέρου όπου σχηματίζεται το εκκολπικό. Ο μυς συστέλλεται επίσης πιο έντονα. Αυτές οι ανωμαλίες του μυός μπορεί να συνεισφέρουν παράγοντες στο σχηματισμό εκκολπωματίτιδας.

Η μικροσκοπική εξέταση των άκρων του εκκολπίσματος δείχνει σημάδια φλεγμονής και έχει προταθεί ότι η φλεγμονή μπορεί να είναι σημαντική για το σχηματισμό της εκκολπωματίτιδας και όχι μόνο το αποτέλεσμα αυτών.

Ποια είναι τα συμπτώματα της εκκολπωματίτιδας;

Οι περισσότεροι ασθενείς με εκκολπωματίτιδα έχουν λίγα ή καθόλου συμπτώματα. Η εκκολπωματίτιδα σε αυτά τα άτομα εντοπίζεται τυχαία κατά τη διάρκεια εξετάσεων για άλλα εντερικά προβλήματα. Πιστεύεται ότι έως και το 20% των ατόμων με εκκολπωματίτιδα θα εμφανίσουν συμπτώματα που σχετίζονται με την εκκόλπωση. Ωστόσο, η πιο πρόσφατη μελέτη δείχνει ότι η συχνότητα είναι πλησιέστερη στο 5%.

Τα πιο συνηθισμένα σημεία και συμπτώματα της εκκολπωματίτιδας περιλαμβάνουν:

Κοιλιακός πόνος (αριστερή κάτω κοιλιακή χώρα)
Κοιλιακή ευαισθησία (αριστερή κάτω κοιλιακή χώρα)
Πυρετός
Αυξημένος αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων στο αίμα
Δυσκοιλιότητα ή, μερικές φορές, διάρροια .

Ποια τρόφιμα πρέπει να αποφεύγεται για την πρόληψη της εκκολπωματίτιδας;

Μόλις σχηματιστεί η εκκολπωματίτιδα δεν εξαφανίζεται. είναι μόνιμη. Δεν έχει αποδειχθεί καμία θεραπεία για τη θεραπεία ή την πρόληψη της εκκολπωματίτιδας. Παρ’ όλα αυτά, έχουν γίνει συστάσεις σχετικά με το ποια τρόφιμα πρέπει να τρώτε και ποια τρόφιμα πρέπει να αποφεύγετε.

Τρόφιμα που μπορεί να αποτρέψουν την εκκολπωματίτιδα

Δεδομένου ότι μια θεωρία υποστηρίζει ότι είναι η μειωμένη ίνα στη διατροφή που προκαλεί εκκολπωματίτιδα, οι δίαιτες με υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες είναι η πιο συνιστώμενη θεραπεία για την εκκολπωματίτιδα. Οι ίνες αυξάνουν σαφώς τον όγκο των κοπράνων και αποτρέπουν τη δυσκοιλιότητα και, εάν μειώνουν πραγματικά τις πιέσεις στο παχύ έντερο, θεωρητικά μπορεί να βοηθήσουν στην αποτροπή περαιτέρω σχηματισμού εκκολπωματίτιδας ή επιδείνωσης της κατάστασης. Τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες περιλαμβάνουν:

Φρούτα και λαχανικά
Όσπρια / φασόλια (για παράδειγμα κόκκινα φασόλια · ρεβίθια, σπασμένα μπιζέλια)
Ολόκληροι κόκκοι (για παράδειγμα, καστανό ρύζι, σπασμένο σιτάρι, πλιγούρι βρώμης, κινόα, βρασμένη βρώμη, ψωμί σίκαλης, άγριο ρύζι και ψωμί ολικής αλέσεως, δημητριακά, ζυμαρικά και τορτίγια)

Τρόφιμα που πρέπει να αποφεύγετε με εκκολπωματίτιδα

Μερικοί γιατροί προτείνουν την αποφυγή ξηρών καρπών, καλαμποκιού και σπόρων, που πιστεύεται από ορισμένους ότι συνδέουν διπολικά ανοίγματα και προκαλούν εκκολπωματίτιδα, αλλά υπάρχουν λίγα στοιχεία που να υποστηρίζουν αυτή τη σύσταση. Ωστόσο, τα τρόφιμα που συνιστώνται συχνά να αποφεύγονται περιλαμβάνουν:

Ποπ κορν
Σπόροι παπαρούνας
σουσάμι

Τι γίνεται με τα προβιοτικά και την εκκολπωματίτιδα;

Επειδή έχει βρεθεί φλεγμονή στις άκρες του εκκολπώματος, εικάζεται ότι τα βακτήρια του παχέος εντέρου μπορεί να παίζουν ρόλο, προάγοντας τη φλεγμονή. Αυτό οδήγησε ορισμένους ανθρώπους να υποθέσουν περαιτέρω ότι η αλλαγή των βακτηρίων στο κόλον μπορεί να μειώσει τη φλεγμονή και τη ρήξη και να προτείνει θεραπεία με προβιοτικά. Ωστόσο, δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για το όφελος των προβιοτικών που να προτείνουν τη θεραπεία με προβιοτικά ασθενών με εκκολπωματίτιδα.

Ανατομικό μοντέλο με έντερο με φλεγμονώδη πάθηση

Θεραπείες που βοηθούν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων της εκκολπωματίτιδας;

Οι ασθενείς μπορεί να έχουν πολλαπλά επεισόδια εκκολπωματίτιδας και μπορεί να είναι δύσκολο να γίνει διάκριση μεταξύ των δύο. Ηπιότερα επεισόδια πόνου μπορούν να αντιμετωπιστούν στο σπίτι με ανάπαυση στο κρεβάτι, φάρμακα για πόνο και σπασμό και διαυγή υγρή δίαιτα. Οι ασθενείς θα πρέπει να λαμβάνουν συχνά τη θερμοκρασία τους και να σπρώχνουν την κάτω αριστερή κοιλιά τους, όπου βρίσκονται τα περισσότερα εκκολπώματα.

Στο πρώτο σημάδι του πυρετού ή της αυξανόμενης τρυφερότητας – σημάδια φλεγμονής – θα πρέπει να συμβουλευτείτε αμέσως έναν γιατρό για πιθανή επίσκεψη στο γραφείο του ή / και για την έναρξη αντιβιοτικών. Δεν υπάρχει τίποτα τόσο πολύτιμο όσο μια φυσική εξέταση από τον γιατρό για να βοηθήσει στη λήψη αποφάσεων σχετικά με περαιτέρω θεραπεία ή νοσηλεία.

Ποια φάρμακα θεραπεύουν την εκκολπωματίτιδα και την εκκόλπωση;

Οι περισσότεροι ασθενείς με εκκόλπωση έχουν ελάχιστα ή καθόλου συμπτώματα και δεν χρειάζονται ειδική θεραπεία. Συνιστάται μια φυσιολογική δίαιτα με φυτικές ίνες για την πρόληψη της δυσκοιλιότητας και ίσως για την πρόληψη του σχηματισμού περισσότερης εκφύλισης.

Ασθενείς με ήπια συμπτώματα κοιλιακού πόνου λόγω μυϊκού σπασμού στην περιοχή του εκκολπώματος μπορεί να επωφεληθούν από αντι-σπασμωδικά φάρμακα, για παράδειγμα,

χλωροδιαζεποξείδιο ( Librax ),
δικυκλομίνη ( Bentyl ),
ατροπίνη , σκοπολαμίνη , φαινοβαρβιτάλη ( Donnatal ) και
υοσκυαμίνη ( Levsin ).

Όταν εμφανίζεται εκκολπωματίτιδα, συνήθως χρειάζονται αντιβιοτικά. Τα από του στόματος αντιβιοτικά είναι επαρκή όταν τα συμπτώματα είναι ήπια. Μερικά παραδείγματα των συνήθως συνταγογραφούμενων αντιβιοτικών περιλαμβάνουν

σιπροφλοξασίνη ( Cipro ),
μετρονιδαζόλη ( Flagyl ),
κεφαλεξίνη ( Keflex ) και
δοξυκυκλίνη ( Vibramycin ).

Ποιες είναι οι άλλες θεραπείες για την εκκολπωματίτιδα;

Συνιστάται η χρήση υγρών ή χαμηλών ινών τροφών κατά τη διάρκεια οξείας προσβολής της εκκολπωματίτιδας. Αυτό γίνεται για να μειωθεί η ποσότητα υλικού που διέρχεται μέσω του παχέος εντέρου, το οποίο τουλάχιστον θεωρητικά, μπορεί να επιδεινώσει την εκκολπωματίτιδα. Σε σοβαρή εκκολπωματίτιδα με υψηλό πυρετό και πόνο, οι ασθενείς νοσηλεύονται και λαμβάνουν ενδοφλέβια αντιβιοτικά.